Ik heb nogal wat reacties gekregen op de blog van vorige week. Sommigen waren bemoedigend, waarin bewondering werd uitgesproken dat ik het ‘opengooide’ en mijn intuïtie durfde te volgen. Een ander was weer wat huiverig, deelde liever niet, want wat zouden anderen misschien gaan denken.
Iedereen moet zijn eigen gevoel hierin volgen, dat is belangrijk. Toch deed het iets met me. Het triggerde het gevoel dat ik zelf zo lang heb gehad: ‘Laat ik er maar niets over zeggen, want anderen begrijpen het toch niet.’ Ik kreeg ook een heel lief bericht van iemand die ook dergelijke (spirituele) ervaringen kent en ook heeft ervaren dat het voor anderen vaak te ongrijpbaar en daarmee onbegrijpelijk is. Dat is niets nieuws.
In control
In de rationele maatschappij waarin wij leven is er weinig ruimte voor zaken die niet wetenschappelijk bewezen kunnen worden. Dat geldt zeker voor de medische wereld waar een eenduidig westers perspectief leidend is en waar (tot nu toe) vaak geen ruimte is voor alle kennis en ervaring uit het Verre Oosten, waar al duizenden jaren een veel meer holistische kijk bestaat op het leven en op onze gezondheid en waar mensen veel meer meebewegen met de natuur en onderdeel zijn van die natuur. In het Westen hebben we onszelf boven de natuur geplaatst en verwachten we dat de natuur met ons meebeweegt. Wij zijn ‘in control’. Dat denken we tenminste. In oosterse filosofieën is de verbinding tussen hemel en aarde en de levensenergie Ki of Chi een vanzelfsprekendheid. Niets staat los van elkaar, alles is met elkaar verbonden.
Ook voor ervaringen die meer spiritueel zijn geldt: zolang alles controleerbaar is, dan is het goed. Krijgen we er geen vat op, dan is het niet goed. Om nog maar niet te spreken van verschillende religieuze dogma’s waar ruimte is voor één waarheid, de eigen waarheid. Een andere vorm van controle uitoefenen.
Verwarring
Maar wat nou, als je én je religieuze waarheid hebt (of de waarheid die je van huis uit hebt meegekregen) én een ervaring opdoet, zoals een bijna-dood-ervaring (BDE) en je ineens geconfronteerd wordt met het feit dat alles wat jij altijd dacht dat waar was, ineens anders is? Dat je ineens een veel breder perspectief krijgt op de wereld en het leven? Dat er ineens twee dingen naast elkaar bestaan, ook al kán dat helemaal niet, volgens jou eigen eerdere ideeën. Je zit ergens nog vast in je oude idee en tegelijkertijd kan je niet heen om wat je hebt meegemaakt.
Dat geeft nogal wat verwarring. Voor jezelf en al helemaal als je het wilt delen met de buitenwereld.
Ik herken dat zelf heel goed. Ik stuitte allereerst op mijzelf, mijn karakter en mijn opvoeding. Als het op spiritualiteit aankwam, was ik zelf nogal afwijzend, zeker als tiener/puber. Ik geloofde wel dat er iets was, een grote kracht, maar kon me daar tegelijkertijd ook weinig bij voorstellen. Het moest niet te vaag zijn. Kom eerst maar met bewijs. Dan heb je dus nog die buitenwereld waar, in mijn geval, alle deuren dicht bleven voor wat ik in de jaren erna meemaakte en de vragen die ik vervolgens had.
Laat ik wat andere voorbeelden noemen die ik ben tegengekomen en die ik zelf heel inspirerend vond.
Scepsis en weerstand
Allereerst: het verhaal van de pastoor die mij heeft begeleid naar het doopsel, toen ik voor in de twintig was. De hele historie van deze man was katholiek, van zijn opvoeding tot aan de invulling van zijn privéleven en uiteindelijk zijn priesterschap. Bij onze allereerste ontmoeting, toen we ons voorstelden aan elkaar, kwam het vrij snel op zijn bijna-dood-ervaring. ‘Ja, hier sta ik vrij alleen in’, gaf hij aan, ‘want volgens de kerk is dit niet passend bij het bestaande beeld van het hiernamaals, en dan ben ik nog wel de pastoor van deze parochie.’ Er was bij veel leden van die kerk scepsis en weerstand. Hij had een paar jaar geleden een hartaanval gehad, had toen een tunnel van onwaarschijnlijk mooi licht gezien waar aan de andere kant zijn vrouw op hem wachtte. Zij was een aantal jaren ervoor overleden, wat tot enorm veel verdriet had geleid bij hem en zijn kinderen. Hij bleef niet in dat licht en bij zijn vrouw, maar kwam terug in zijn lichaam, in het leven op aarde. Het was zijn tijd nog niet blijkbaar. Hij heeft zijn studie theologie afgerond en is gewijd tot priester. Ook vrij ongebruikelijk, een priester die getrouwd was geweest, een gezin had met studerende kinderen. Dit leidde op zich al tot de nodige weerstand. En dan ook nog een BDE.
Levensveranderend
Wat hij had meegemaakt veranderde zijn kijk op spiritualiteit. Voor de pastoor voelde het als een verrijking, een levensveranderende ervaring die hij ook graag overbracht op anderen. Spiritualiteit mocht best meer ruimte krijgen in ons dagelijks leven, als het aan hem lag. Voor mij was het belangrijk en inspirerend om zijn verhaal te horen. Als hij aangeeft dat hij dit heeft meegemaakt, ondanks alle weerstand die hij ervaart en dat het ‘niet passend’ is in zijn beroep en bij ideeën die leven…dat was voor mij een teken dat hij dit echt heeft ervaren. Dat het echt was wat hij vertelde. Zijn openheid zorgde ervoor dat ik ook kon vertellen over dingen uit mijn leven en de paar ervaringen die ik had opgedaan. Het was veilig bij hem. Hij was voor in de zeventig, ik was voor in de twintig en we voelden een enorme verwantschap, we deelden een visie op het leven en herkenden veel bij elkaar.
Taboe
Het tweede voorbeeld vindt plaats zo’n tien jaar later. Ik had afgesproken met een vriendin. Ze moest iets vertellen, maar ik moest het niet raar vinden. Ze was een tijd terug met een vriendin meegegaan naar een medium. Mijn vriendin had er niet zoveel mee, was nogal rationeel ingesteld, maar ging mee voor haar vriendin, om notities te maken. Wat daar bij het medium gebeurde was zo treffend. Er kwam uiteraard iemand door en de ervaring was bizar zei ze. Meteen dacht ze aan zichzelf, het overlijden van haar opa, hoe ze hem miste en dat ze het gevoel had dat ze nooit echt los van hem was gekomen, hij zat nog helemaal in haar systeem. Ze maakte een afspraak voor zichzelf, bij hetzelfde medium. Ze vertelde niemand iets, zeker haar man niet. Een vrij gelovig man die hier helemaal niets van moest weten. Het was een groot taboe en ze moest dus eigenlijk stiekem gaan. Bij het medium had ze een heel bijzondere ervaring gehad, vertelde ze. Haar opa kwam meteen door. Er kwam allerlei informatie door die alleen zij maar wist, die ze niet met het medium had gedeeld. Zeer gedetailleerde informatie, over waar bepaalde sieraden verborgen lagen, dingen uit de familiegeschiedenis, dat haar opa heel vaak ’s nachts bij haar was en de slaapkamer werd precies beschreven. Het ging maar door. Ze deelde de informatie met mij. Haar man wist nog altijd van niets, ze durfde het niet te vertellen. Hij zat zo vast in zijn eigen ideeën, wat zij nu had meegemaakt, hij zou haar echt voor gek verklaren. Wat mooi is trouwens, later vertelde ze me een keer dat ze het uiteindelijk toch heeft verteld, dat ze niet kon leven met zo’n geheim. Ook wilde ze hem laten weten wat deze ervaring voor haar betekende. Ze hebben er uiteindelijk een gesprek over kunnen voeren en de informatie was zodanig, dat ook hij iets bijdraaide en begreep dat dit ook kan bestaan.
Bewijs
Soms komen dingen niet voor niets op je pad. Zo ben ik zelf een tijd later naar hetzelfde medium gegaan, met mijn toenmalige partner. Hij had zijn moeder onverwacht verloren. Ik zal nu niet verder ingaan op wat er allemaal tijdens die sessie gebeurde, maar het was verbijsterend. De sfeer, wat doorkwam, de verhalen, het was 200 procent zijn moeder, zei hij zelf. Ik was erbij en noteerde alles wat via het medium doorkwam aan informatie. Dat was een tip van die vriendin van mij. Zo kon je later nog eens nagaan wat nu was gezegd en of het allemaal wel klopte. Ik ben in 2010 zelf nog een keer teruggegaan om contact te leggen met mijn eigen opa. Er kwam toen ook zoveel informatie door. Het was heel persoonlijk. Het medium zei: ‘Hij zegt dat expres zoveel vertelt en zoveel details geeft.' "Want ze wil graag extra bewijs hebben dat dit allemaal klopt", gaf hij via haar door.
Hij kende mij door en door. Ik had mijn bewijs al meer dan binnen. Mijn deur had al op een kleine kier gestaan, maar ik zette ‘m in de jaren erna steeds iets meer open. Dat heeft alleen maar geleid tot nog meer bijzondere gebeurtenissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten