Met de stroom mee

Ik zat aan tafel met mijn klant, dit was een paar jaar geleden. Het ging om een jonge man die bij mij was gekomen voor coaching, een soort laatste poging om iets in zijn leven om te keren. Al was hij zelf toen nog niet zo ver om te beseffen dat er wel eens iets zou kunnen veranderen. Hij zag alles nog zwart en dacht ook niet dat er iets kon verbeteren.

Ik dacht aan een boodschap van Abraham-Hicks waarin ‘Jij’ en je Innerlijk wezen met elkaar in gesprek gaan. Zie ‘Jij’ als wie je hier bent op aarde, je fysieke zelf. Zie je Innerlijk wezen als je grotere zelf, je ziel, de bron, niet-fysieke zuivere positieve energie. Het gaat om het volgende: Stel je voor dat je in een kano zit op de rivier. Je drijft mee met de stroom, heel gemakkelijk. Vervolgens kies je ervoor om de kano om te keren en ga je uit alle macht stroomopwaarts roeien. Het andere ging hiervoor namelijk wel erg makkelijk..

Het gesprek gaat als volgt: 

• Innerlijk wezen: ‘Hoe zou het zijn als je je kano gewoon omkeert en lekker met de stroom meegaat?’
• Jij: ‘Met de stroom mee? Dat is wel heel lui vind je niet?’
• Innerlijk wezen: ‘Hoe lang denk je dit dan vol te kunnen houden?’
• Jij: ‘Dat weet ik niet, maar zo lang als nodig is, want ik zal en moet het zo lang mogelijk volhouden. Zo doen mensen dat nu eenmaal. Je moet vechten als je iets wilt bereiken. Mijn ouders deden dat, hun ouders ook. Iedereen die iets heeft bereikt en iets voorstelt, roeit hard tegen de stroom in. Alle grote prijzen zijn gegaan naar diegene die altijd hard werken, die nooit opgeven en die consequent tegen de stroom in roeiden.’
• Innerlijk wezen: ‘Ik ken de verhalen en redenen die mensen opvoeren waarom zij stroomopwaarts roeien. Maar luister naar wat ik je zeg: ‘Niets van wat je wilt bevindt zich stroomopwaarts. Ik weet dat omdat ik in staat ben om de hele stroom te zien. Wat je wilt bevindt zich altijd op het einde van de stroom bij je laatste nieuwe verlangens. Dit is de levensstroom die al in beweging was voordat jij in dit fysieke lichaam hier op aarde kwam. Als je het toelaat, zal deze levensrivier je stroomafwaarts brengen naar de vervulling van wat jij nodig hebt en wenst. Want het ligt allemaal klaar voor je, als een soort energetisch tegoed, wachtend tot jij er naartoe stroomt.’

Aan de kant staan

Ik vertelde mijn klant over de metafoor van het bootje, van stroomopwaarts naar ‘met de stroom mee’ gaan. Dat de meeste mensen, vooral hier in het Westen, vinden dat je overal voor moet knokken, overal voor moet vechten. Dat niets je zomaar komt aanwaaien. Dat gedachtegoed zit praktisch in ons DNA. Maar, dat dit niet perse de manier is om datgene te krijgen wat echt goed voor je is en wat je graag wilt. Hij ging er even in mee, terwijl hij zich probeerde voor te stellen hoe al die bootjes tegen de rivier in probeerden te komen. 

Toen zei hij: ‘Ik heb voor mijn gevoel überhaupt nooit in een bootje gezeten. Ik ben niet op die rivier. Ik ga niet tegen de stroom in en niet met de stroom mee. Ik sta aan de kant en kijk ernaar.’ Wat zei hij nu eigenlijk? Als je de rivier neemt als metafoor voor de levensstroom, het leven, dan had hij daar tot nu toe niet aan mee gedaan. Het ging aan hem voorbij. 

Vertrouwen

Ik nodigde hem uit om zich voor te stellen dat hij voor het eerst in zijn leven in een bootje zou gaan zitten, dichtbij de kant. Het bootje van zijn eigen leven. Om rustig te dobberen aan de kant en deze eerste stap op hem in te laten werken. Om vervolgens meer om zich heen te kijken, naar de waterkant en het leven tussen het riet. Naar het water om hem heen en de zachte stroom. 

Ik zei: “Bedenk dat je alleen maar in het bootje hoeft te zitten, met de stroom mee hoeft te gaan. Als je aan die beweging gewend bent, bedenk dan wat je graag zou willen. Je hebt nu al jaren ervaren wat je niet wilt. Je hebt alleen maar gevochten tegen alles wat je niet wilde. Zover dat je het punt bereikte dat je werkelijk geloofde dat er voor jou niets beters was te krijgen. Dat is er wel. Voor iedereen zijn de goede dingen weggelegd. Heb vertrouwen en laat het maar op je afkomen, terwijl je rustig in je bootje dobbert en je mee laat bewegen met de stroom.”

Hij wist niet wat hij hiermee aan moest. Vertrouwen? Wat zou er voor hem weggelegd kunnen zijn? Hij heeft hier al die jaren toch nooit iets van gezien? Maar oké, hij zou aan boord gaan. In dat bootje stappen en kijken wat er dan gebeurt. ‘Hoef ik echt niets te doen? – Nee, je hoeft eindelijk eens niets te doen, niets te presteren, niets te verbeteren.’ Hij moest een beetje lachen.

Mogelijkheden

Hij kon toen nog niet bevatten wat met die eerste stap in dat bootje in beweging zou worden gezet. Hij nam voor het eerst regie, zette zelf een stap in zijn levensboot. En liet zich meevoeren. In sessies die volgden besteedden we op geen enkele manier aandacht aan alles wat in zijn leven was gebeurd, alles wat hem al die tijd had achtervolgd. 

Nee, we gingen praten over zijn wensen, mogelijkheden, zijn kwaliteiten. Hij kon zich beetje bij beetje inbeelden hoe zijn leuke nieuwe baan eruit zou zien, wie zijn collega’s zouden zijn, hoe zijn werkplek eruit zag. Hij wenste zich een fijne relatie, met iemand met wie hij iets kon opbouwen. Hij ging zijn toekomstige eigen woonplek visualiseren, zodat hij hopelijk snel weg kon uit het appartement waar hij nu zat met vrienden uit de ‘oude cirkel’. Het ging over kansen en mogelijkheden. Over wat hij allemaal meebracht aan kwaliteiten, hoe hij die meer aan de wereld zou kunnen laten zien. Er ging een wereld open. Van een teruggetrokken jongen die alle vertrouwen kwijt was, werd hij steeds meer een jongen met humor die kansen durfde zien, die ergens op af durfde te stappen, die van zijn verslaving af wist te komen en geld wilde sparen voor de wensen die hij eerder had uitgesproken. 

Die ene stap

Hoe meer je van jezelf vindt dat je niets verdient, dat je het niet waard bent, hoe minder je daadwerkelijk krijgt. Hoe meer je je aandacht richt op positieve gedachten en wat je voor jezelf wenst, hoe groter de kans dat dit je kant op komt. Jij zet zelf dan namelijk de deur open voor iets goeds. Een deur die tot noch toe steeds dicht bleef, omdat jij ‘m dicht hield. Met die ene stap in het bootje, zette deze jongen de deur open, voor zichzelf en voor alles wat hij verdiende. 

Als je dit artikel leest, wat herken je dan van jezelf? Ga jij met de stroom mee, of ga je eerder tegen de stroom in?  

Luister hier naar een sessie over wat Esther Hicks deelt over de boodschap van Abraham over ‘going with the flow’.